Η πράσινη επανάσταση της Σικελίας

Τελικά η Σικελία δεν έχει μόνο τη μαφία αλλά και πράσινη πολιτική βούληση.
Αντιγράφω από ΤΑ ΝΕΑ (19/3/2009):

Την Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση προτίθενται να αρχίσουν από τη Σικελία η ισχυρή τοπική κυβέρνηση και ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Τζέρεμι Ρίφκιν. Με στόχο να βγάλει τον κόσμο από την «εποχή του λυκόφωτος», όπως περιγράφει τα χρόνια που χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα και πυρηνική τεχνολογία του Ψυχρού Πολέμου, ο Ρίφκιν υποστηρίζει ότι οι 5.000.000 κάτοικοι της Σικελίας μπορούν να ανοίξουν έναν νέο δρόμο βασισμένοι στην εντατική και μικρής κλίμακας χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Η βασική ιδέα είναι ότι ο κάθε καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας θα γίνει ταυτόχρονα και παραγωγός της μέσω των νέων κτισμάτων που θα χρησιμοποιούν Ανανεώσιμες Πηγές και θα είναι κατά το δυνατόν λιγότερο ενεργοβόρα.

Το νέο ενεργειακό σχέδιο της Σικελίας παρουσιάστηκε το Σαββατοκύριακο στο Παλέρμο από τον Τζέρεμι Ρίφκιν και τον Ραφαέλο Λομπάρντο, ισχυρό και εθνικιστή κυβερνήτη. Ο 64χρονος Ρίφκιν εξηγούσε επί μία ώρα τη διολίσθηση της ανθρωπότητας προς την περιβαλλοντική καταστροφήεκτός εάν γίνουν άμεσα ριζικές αλλαγές και υιοθετηθούν προγράμματα που χρησιμοποιούν τον ήλιο, τον άνεμο, τα κύματα και τη βιομάζα καθώς και την τεχνολογία υδρογόνου για να αποθηκεύεται η ηλεκτρική ενέργεια. «Εάν μπορείτε να δημιουργήσετε μια αυτάρκη ενεργειακά Σικελία, ίσως μπορούμε να δημιουργήσουμε και έναν αυτάρκη κόσμο», τόνισε ο Ρίφκιν.

Γιατί όμως επελέγη η Σικελία; Ο Άντζελο Κονσόλι, διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικών Τάσεων το οποίο δημιούργησε ο Ρίφκιν και έχει έδρα τις Βρυξέλλες, μιλώντας στην εφημερίδα «Financial Τimes», προβάλλει ως κύριο λόγο τον ήλιο - «όλοι οι παραγωγοί ηλιακής τεχνολογίας θεωρούν τη Σικελία ως μία ανεκμετάλλευτη αγορά όπου μπορούν να επενδύσουν τάχιστα». Το ενεργειακό σχέδιο προβλέπει την επένδυση 5 δισ. δολαρίων για τα επόμενα 5 χρόνια, που θα προέλθουν κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν ρωτήσεις όμως οποιονδήποτε Σικελό, θα σου απαντήσει: «Ποτέ δεν θα γίνουν αυτά, ποτέ. Είναι μόνο λόγια». Και μετά θα σηκώσει τους ώμους και θα προσθέσει: «Η Μαφία». Και πράγματι, θέλοντας να διευρύνει το φάσμα των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της η Μαφία γίνεται «πράσινη». Η Αστυνομία πρόσφατα συνέλαβε 8 επιχειρηματίες και τοπικούς αξιωματούχους που ετοιμάζονταν να «ξεπλύνουν» χρήματα κατασκευάζοντας αιολικό πάρκο. Ο κυβερνήτης Λομπάρντο παραδέχεται ότι μια «πράσινη» Μαφία είναι «ένας κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε». Η Σικελία, προσθέτει, «χρειάζεται μια πολιτιστική επανάσταση».

«Ο Ομπάμα έχει διάθεση, αλλά όχι το σχέδιο· η Ευρώπη έχει το σχέδιο, μα όχι τα χρήματα!»

«Η ΣΙΚΕΛΙΑ μπορεί να γίνει η ναυαρχίδα μιας νέας βιομηχανικής επανάστασης», λέει ο Τζέρεμι Ρίφκιν, Αμερικανός οικονομολόγος και σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε θέματα ενέργειας. Μαζί του συμφωνούν πολλοί ηγέτες, όπως η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Το Σαν Αντόνιο του Τέξας και κάποιες πόλεις στην Ευρώπη λέγεται ότι βρίσκονται πολύ κοντά στο να υιοθετήσουν το όραμά του, παρ΄ ότι κάποιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, αλλά και υποστηρικτές της πρωτοβουλίας του Ομπάμα για τις ανανεώσιμες πηγές θεωρούν ότι οι ιδέες του δεν έχουν βάση.

Μέσα στην οικονομική κρίση, ο Ρίφκιν φοβάται πως οι κυβερνήσεις θα ξοδέψουν πολλά χρήματα προσπαθώντας να διασώσουν «παλιές» βιομηχανίες, όπως αυτοκινητοβιομηχανίες που παράγουν αυτοκίνητα που κινούνται με πετρέλαιο και την πυρηνική βιομηχανία, αφήνοντας έτσι ελάχιστες επενδύσεις για τη νέα τεχνολογία. Το δικό του όραμα προβλέπει ενεργειακά επαρκή κτίρια τα οποία θα πουλούν την ενέργεια που δημιουργούν πίσω στο κεντρικό σύστημα και έρχεται σε αντίθεση με την ιδέα των μεγάλων κεντρικών ενεργειακών σταθμών που συλλέγουν ηλιακή και αιολική ενέργεια, την οποία υποστηρίζει ο Ομπάμα. «Ο Ομπάμα έχει τη διάθεση αλλά δεν έχει το σχέδιο, ενώ η Ε.Ε. έχει το σχέδιο αλλά της λείπουν τα χρήματα», παρατηρεί.

Σχόλιο greek-energy: Δεν πιστεύω πως αυτή τη στιγμή είναι υλοποιήσιμο ένα τόσο μεγάλο σχέδιο αλλά κάποιοι το κυνηγάνε. Στην Ελλάδα μιλάμε αλλά δεν κάνουμε και πολλά πράγματα. Φυσικά η έλλειψη χρημάτων είναι δεδομένη αλλά εδώ μας λείπει και η τεχνογνωσία που θα πρέπει να εισαχθεί και αυτή. Έτσι ακόμη και ένα "πράσινο" νησί των 500 κατοίκων γίνεται μεγάλη υπόθεση όταν πρόκειται να υλοποιηθεί.