Το blog αυτό δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα. Έτσι το θέλησα από την αρχή. Δεν μπόρεσα ποτέ βέβαια να κρατήσω για τον εαυτό μου κάποια σχόλια σχετικά με την ελληνική πραγματικότητα.Σήμερα όμως επιστρέφω στις αναρτήσεις μετά από 1 εβδομάδα στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ όπου βρέθηκα για να συμμετέχω στο 100 ετήσιο συνέδριο του Αμερικανικού Ινστιτούτού Χημικής Μηχανικής. Σε αυτη και την επόμενη ανάρτηση θα προσπαθήσω να μεταφέρω λίγο από το κλίμα στις ΗΠΑ.
Δεν είμαι θαυμαστής του αμερικανικού τρόπου ζωής αλλά είμαι θαυμαστής του πρακτικού τρόπου σκέψης τους. Οι άνθρωποι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού δεν κάθονται μοιρολατρικά απέναντι στα προβλήματά τους. Σίγουρα η κρίση τους έχει επηρεάσει. Ίσως τους έχει κλονίσει την πίστη σε πρόσωπα όμως δεν άλλαξε την πίστη των ανθρώπων στην αξιοπιστία των θεσμών. Δεν κάθονται να ασχολούνται μήνες με το ποιος έκλεψε στο Βατοπέδι και για το αν θα πρέπει να φύγει ο Ρουσσόπουλος και ο κάθε Ρουσσόπουλος. Αυτά τελειώνουν σε μια μέρα. Μετά είναι θέμα της Δικαοσύνης και ΜΟΝΟ.
Αυτό που απασχολεί τους πάντες είναι το πως θα ξεφύγουν από την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Δεν θέλουν να χαρίσουν λεφτά σε επιχειρήσεις αλλά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να τις βοηθήσουν (όσες πρέπει και είναι υγιείς) να ξεπεράσουν την κρίση. Η κυβέρνηση αυξάνει τα επιδόματα ανεργίας και το πόσο καιρό τα δικαιούται κανείς (μέση τιμή επιδόματος περίπου 300 δολλάρια την εβδομάδα) κυρίως στις Πολιτείες όπου υπάρχει πιο μεγάλη και μακρόχρονη ανεργία. Εδώ ασχολούμαστε με το ποιές τράπεζες θα πάρουν και ποιες όχι.
Στον Ομπάμα ελπίζουν αλλά ξέρουν ότι η έξοδος από την κρίση θα αργήσει. Τα μέτρα θα αποδόσυν σε 1-2 χρόνια και κανένας Ομπάμα δεν είναι πανάκεια. Ο Ομπάμα δεν θα εξαλείψει τη φτώχεια των μαύρων, τους αστέγους στους παγωμένους δρόμους και τα άλλα αρνητικά της σημερινής αμερικής.
Στην επόμενη ανάρτηση θα σας μεταφέρω τί γίνεται σήμερα στις ΗΠΑ από την επιστημονική κοινότητα στο χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Δεν είμαι καλός στο να γράφω ταξιδιωτικές εντυπώσεις και δε θα συνεχίσω. Αυτό που πρέπει όμως να κάνουμε ΕΜΕΙΣ σαν λαός είναι να καταφέρουμε επιτέλους να συννενοηθούμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας. Για το ποιος φταίει υπάρχουν και οι εκλογές.
Δεν είμαι θαυμαστής του αμερικανικού τρόπου ζωής αλλά είμαι θαυμαστής του πρακτικού τρόπου σκέψης τους. Οι άνθρωποι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού δεν κάθονται μοιρολατρικά απέναντι στα προβλήματά τους. Σίγουρα η κρίση τους έχει επηρεάσει. Ίσως τους έχει κλονίσει την πίστη σε πρόσωπα όμως δεν άλλαξε την πίστη των ανθρώπων στην αξιοπιστία των θεσμών. Δεν κάθονται να ασχολούνται μήνες με το ποιος έκλεψε στο Βατοπέδι και για το αν θα πρέπει να φύγει ο Ρουσσόπουλος και ο κάθε Ρουσσόπουλος. Αυτά τελειώνουν σε μια μέρα. Μετά είναι θέμα της Δικαοσύνης και ΜΟΝΟ.
Αυτό που απασχολεί τους πάντες είναι το πως θα ξεφύγουν από την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Δεν θέλουν να χαρίσουν λεφτά σε επιχειρήσεις αλλά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να τις βοηθήσουν (όσες πρέπει και είναι υγιείς) να ξεπεράσουν την κρίση. Η κυβέρνηση αυξάνει τα επιδόματα ανεργίας και το πόσο καιρό τα δικαιούται κανείς (μέση τιμή επιδόματος περίπου 300 δολλάρια την εβδομάδα) κυρίως στις Πολιτείες όπου υπάρχει πιο μεγάλη και μακρόχρονη ανεργία. Εδώ ασχολούμαστε με το ποιές τράπεζες θα πάρουν και ποιες όχι.
Στον Ομπάμα ελπίζουν αλλά ξέρουν ότι η έξοδος από την κρίση θα αργήσει. Τα μέτρα θα αποδόσυν σε 1-2 χρόνια και κανένας Ομπάμα δεν είναι πανάκεια. Ο Ομπάμα δεν θα εξαλείψει τη φτώχεια των μαύρων, τους αστέγους στους παγωμένους δρόμους και τα άλλα αρνητικά της σημερινής αμερικής.
Στην επόμενη ανάρτηση θα σας μεταφέρω τί γίνεται σήμερα στις ΗΠΑ από την επιστημονική κοινότητα στο χώρο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Δεν είμαι καλός στο να γράφω ταξιδιωτικές εντυπώσεις και δε θα συνεχίσω. Αυτό που πρέπει όμως να κάνουμε ΕΜΕΙΣ σαν λαός είναι να καταφέρουμε επιτέλους να συννενοηθούμε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας. Για το ποιος φταίει υπάρχουν και οι εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου