Οι Αμερικάνοι εδώ και πολλές δεκαετίες κάνουν ένα απλό πράγμα. Φέρνουν τα καλύτερα μυαλά του κόσμου να σπουδάσουν στις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα είναι η έρευνα στις ΗΠΑ να διατηρείται σε πολύ υψηλό επίπεδο και οι καλύτεροι σε κάθε επιστήμη να βρίσκονται και να δουλεύουν για τις αμερικανικες εταιρείες και πολυεθνικές. Έτσι καταφέρνουν να βρίσκονται στην πρωτοπορία των επιστημονικών ανακαλύψεων.
Το παραπάνω σχόλιο αν και γνωστό από χρόνια γίνεται εμφανές αν πάει κανείς σε ένα συνέδριο και παρατηρήσει τους κυρίως ασιάτες (Ινδούς, Κινέζους, Ινδονήσιους, κ.α.) φοιτητές που εκπονούν την διδακτορική τους διατριβή στα καλά αμερικανικά πανεπιστήμια.
Στο επετειακό (για τα 100 χρόνια) συνέδριο Χημικής Μηχανικής των ΗΠΑ η έρευνα για τα βιοκάυσιμα και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αποτέλεσε έναν από τα βασικά θέματα του τεράστιου αυτού συνεδρίου. Πάρα πολλές συνεδρίες και βασικές ομιλίες αφιερώθηκαν στην μετατροπή της βιομάζας σε βιοκαύσιμα.
Κυρίαρχο ρόλο φαίνεται να παίζει πλέον η καταλυτική πυρόλυση παρά τις υψηλές θερμοκρασίες κυρίως γιατί μπορεί να λάβει κανείς μεγάλη ποικιλία προϊόντων. Επίσης η προσπάθεια για βιοχημική μετατροπή συνεχίζεται. Χρησιμοποιώντας σαν πρώτη ύλη λιγνοκυτταρινική πρώτη ύλη από μη βρώσιμα φυτά και απόβλητα η έρευνα συνεχίζεται για την πιο αποδοτική παραγωγή βιοαιθανόλης.
Τα πετροχημικά φαίνεται ότι βρήκαν στα βιοκαύσιμα νέα πεδία έρευνας και παρά τη μείωση των τιμών του πετρελαίου -δεν φαίνεται να πιστεύει κανείς ότι αυτή θα είναι μόνιμη- η έρευνα θα εντατικοποιηθεί στο μέλλον. Το ολοκληρωμένο βιοδιυλιστήριο (integrated biorefinery) είναι πια γεγονός και σκοπός είναι η εξασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας του σε οποιεσδήποτε οικονομικές συνθήκες.
Η παραγωγή υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι πάντα επίκαιρη. Η προβληματική αποθήκευση του όμως οδηγεί σε νέες εφαρμογές (συνδυασμό παραγωγικών μεθόδων).
Τέλος παρά την παραπάνω θετική εικόνα για τα βιοκαύσιμα δε λείπουν οι σκεπτικιστές. Υποστηρίζουν ότι οι συνέπειες από τις βιοκαλλιέργειες μπορεί να μην τις έχουμε υπολογίσει ακόμα και ότι η μετατροπή της βιομάζας θα πρέπει να γίνεται μόνο αν έχουμε εκτιμήσει σωστά τις συνέπειες τόσο ως προς το CO2 που εκλύεται όσο και ως προς τις καλλιέργειες τροφίμων και τις συνέπειες αντικατάστασης παραδοσιακών καλλιεργειών.
Στα παραπάνω σεν αναφέρθηκα σε άλλους τομείς όπως νέα υλικά, νανοτεχνολογία κλπ. γιατί εκεί τα πράγματα στην αμερική έχουν προ πολλού ξεφύγει από το επίπεδό μας. Ακόμη και η Ε.Ε. με τις σπασμωδικές ερευνητικές πρωτοβουλίες δυσκολεύεται να ακολουθήσει τις εφαρμογές της νανοτεχνολογίας σε νέα πεδία. Χωρίς να λείπουν από την Ευρώπη κορυφαία ερευνητικά κέντρα (Max Planck, Fraunhofer κ.α) απουσιάζουν πιστεύω, οι συνεργασίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο με αποτέλεσμα κάθε κράτος να χαράζει δικιά του πορεία. Έτσι Ιάπωνες και Αμερικανοί μάλλον κυριαρχούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου