Ευρωπαϊκές Τεχνολογίες Βιοντίζελ (Μέρος IV): CD-Process Technology

Η τεχνολογία CD-Process είναι η πρώτη διεργασία στην Ευρώπη που χρησιμοποιήθηκε για βιομηχανική παραγωγή βιοντίζελ. Η διεργασία ξεκίνησε το 1991 με μονάδα δυναμικότητας 1 ton/ημέρα για να έχει φτάσει σήμερα σε δυναμικότητες της τάξης των 300.000 ton/χρόνο. Το διάγραμμα ροής φαίνεται στο παρακάτω σχήμα:

Η συνεχής διεργασία περιλαμβάνε δύο στάδια μετεστεροποίησης και συνεχή διαχωρισμού (καθώς και στάδια εκχύλησης). Ο καταλύτης είναι ετερογενής (sodium hydroxide ή sodium

methylate). Η διεργασία χρειάζεται 200-400 kg ατμού και 20-30 kWh ηλεκτρικής ενέργειας ανά ton βιοντίζελ και έχει βαθμό απόδοσης 98-100 % ανάλογα με την ποιότητα της πρώτης ύλης. Σήμερα λειτουργούν 13 μονάδες με αυτή την τεχνολογία.

Ευρωπαϊκές Τεχνολογίες Βιοντίζελ (Μέρος ΙΙΙ): BDI - BioDiesel International

Συνεχίζοντας σήμερα την παρουσίαση των τεχνολογιών για την παραγωγή βιοντίζελ , παρουσιάζω την εταιρεία αυστριακή BioDiesel International. Αν έχει την σημερινή της ανεξάρτητη μορφή από το 1996 προέρχεται από έρευνα που χρονολογείται από το 1982. Το πρώτο εργοστάσιο με αυτή την τεχνολογία χτίστηκε το 1989 στο Asperhofen (Αυστρία).

Από νωρίς επικεντρώθηκαν στη χρήση μεικτών ελαίων τροφοδοσίας και οι μονάδες μπορούν να διαχεριριστούν διαφορετικά είδη λαδιών (φυτικά, ζωικά και ανακυκλωμένα μαγειρικά). Το απλοποιημένο διάγραμμά ροής της διεργασίας φαίνεται στο παρακάτω σχήμα:


Η διαδικασία είναι αυτοματοποιημένη ημισυνεχής διεργασία δύο σταδίων μετεστεροποίησης και ανακύκλωσης των λιπαρών οξέων που παράγονται ως παραπροϊόντα. Ο ολικός βαθμός μετατροπής εξαρτάται από την ποιότητα της πρώτης ύλης. Ο καταλύτης μετατρέπεται σε μεταλλικό άλας κατάληλο για λίπασμα ενώ παράγεται και γλυκερίνη καθαρότητας 80 % και άνω.
Ως το 2007 είχαν χτιστεί 14 μονάδες σε όλο τον κόσμο ενώ κατασκευάζονταν άλλες 12. Η δυναμικότητα τους ήταν από 6000 έως 200.000 τόν/χρόνο.

Η Εθνική Οικονομία του Τίποτα

Παρακολουθώντας, όπως όλοι μας, τους τελευταίους μήνες την παγκόσμια οικονομική κρίση να πλησιάζει την πόρτα μας, έρχονται στο μυαλό μου ορισμένες σκέψεις που θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.

Η ελληνική οικονομία είναι μια οικονομία βασισμένη κυρίως στις υπηρεσίες. Η ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια βασίστηκε στον τραπεζικό και κατασκευαστικό τομέα. Ο τραπεζικός τομέας είναι ένας παρασιτικός αλλά απαραίτητος κλάδος της οικονομίας που δεν έχει σχέση με την παραγωγική διαδικασία παρα μόνο στην χρηματοδότηση της. Οι τραπεζίτες δεν χρηματοδοτούν παρά μόνο αν τους υποσχεθείς κέρδος. Έτσι από την ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια του κλάδου στην χώρα δεν έμεινε στην ουσία τίποτα (όπως και στην χρεωκοπημένη πλέον Ισλανδία !). Ο κατασκευαστικός κλάδος χρηματοδοτήθηκε επαρκώς από τα χρήματα που δανείστηκε το ελληνικό κράτος και από αυτά της Ε.Ε. Τουλάχιστον βέβαια έμειναν κάποια έργα στη χώρα αν και το καλύτερο θα ήταν να μείνει η τεχνογνωσία (πράγμα αμφίβολο καθώς συνήθως δεν ασχολούμαστε με την έρευνα και την ανάπτυξη τεχνογνωσίας).
Έτσι τα μόνα σίγουρα που έχει πλέον η χώρα είναι ο τουρισμός (που με την παγκόσμια οικονομική κρίση θα υποστεί πλήγμα) και η ναυτιλία που θα υποστεί κρίση αλλά όπως πάντα θα αντέξει. Η ελληνική παραγωγική βιομηχανία είναι συνήθως μόνο αρκετή για την εσωτερική κατανάλωση και ευάλωτη καθώς στερείται των περισσοτέρων πρώτων υλών.
Είναι καιρός τώρα να ξαναδούμε το μοντέλο της εθνικής οικονομίας που χτίζουμε όλοι μας. Όχι με στροφή στον κρατισμό καθώς σε μια χώρα όπως η Ελλάδα θα οδηγήσει σε μαρασμό, χρέη και περισσότερη γραφειοκρατία. Αλλά με τη δημιουργία μιας υγιούς παραγωγικής βιομηχανικής βάσης σε διάφορούς κλάδους όπου ενδεχομένως στο μέλλον να έχουμε κάποιο πλεονέκτημα. Πρέπει τώρα κοιτάξουμε καλύτερα την Παιδεία (όπου είμαστε η χώρα με τους περισσότερους φοιτητές ΑΕΙ και ΤΕΙ). Πρεπει να δούμε την Έρευνα όπου είμαστε στην 85η θέση (σε 134 χώρες) στις δαπάνες των εταιρείων και να συνδέσουμε τα Πανεπιστήμια με τις επιχειρήσεις (90η στις 134).
Η χώρα πρέπει να ενισχύει τράπεζες και να επιδοτεί τις παρασιτικές εταιρείες συμβούλων που δεν παράγουν τίποτα και το χειρότερο δεν προσφέρουν τίποτα. Δυστυχώς όμως τα εθνικά χρήματα για έρευνα πηγαίνουν σε συμβούλους και το χειρότερο χωρίς ουσιαστικά κανένα πρόγραμματισμό.

(Σκίτσο του Ανδρέα Πετρολάκη, Καθημερινή 26/10/2008)

Ευρωπαϊκές Τεχνολογίες Βιοντίζελ (Μέρος ΙΙ): Axens – IFP Group Technologies

Σήμερα παρουσιάζω την τεχνολογία της εταιρείας Axens Technologies. Η εταιρεία Axens ιδρύθηκε το 2001 αλλά προέρχεται από το Γαλλικό Ινστιτούτο Πετρελαίου. Η εταιρεία προωθεί την τεχνολογία Esterfip-H, η οποία είναι μια συνεχής διεργασία δύο σταδίων. Η τροφοδοσία μπορεί να είναι είτε φυτικά ή μερικώς ραφιναρισμένα έλαια. Το απλοποιημένο διάγραμμά ροής της διεργασίας φαίνεται στο παρακάτω σχήμα:


Ο καταλύτης είναι στερεό μίγμα μεταλλικών οξειδίων της Axens. Οι δύο αντιδραστήρες στερεάς κλίνης (fixed-bed reactors) ακολουθούνται από την απομάκρυνση της περίσειας μεθανόλης και κατόπιν το διαχωρισμό εστέρων και γλυκερίνης. Το βιοντίζελ παράγεται μετά τον τελικό διαχωρισμό της μεθανόλης με εξάτμιση.
Όταν η παραγωγή είναι μεγάλη είναι λογική η συνεχής παραγωγή και όλες οι σύγχρονες τεχνολογίες είναι συνεχείς. Η ιδιομορφία της παρούσας διεργασίας είναι ότι ο ετερογενής καταλύτης μπορεί να λειτουργεί σε υψηλότερες θερμοκρασίες και ότι αποφεύγονται στάδια έκπλυσης και εξουδετέρωσης. Έτσι η γλυκερίνη παράγεται σε καθαρότητα μεγαλύτερη του 98 %.

Εργοστάσιο της τεχνολογίας Esterfip-H στο Σετε της Γαλλίας (Εταιρεία Diester)

Αξίζει να σημειωθεί ότι η τεχνολογία αυτή προετοιμάζεται από το 1984 (πρώτες εργαστηριακές δοκιμές) ενώ το πρώτο εργοστάσιο χτίστηκε το 1992. Ουσιαστικά όμως έπρεπε να φτάσει το 2002 και η χρήση του νέου καταλύτη για να αρχίσουν να κατασκευάζονται μεγάλες μονάδες. Ήδη κατασκευάζονται μονάδες με παραγωγή πάνω από 200.000 τον/χρόνο. Αυτό δείχνει την υπομονή που πρέπει να κάνει όποιος αναπτύσει μια τεχνολογία και κάνει υψηλής ποιότητας έρευνα. Γι' αυτό και οι ελληνικές εταιρείες δεν ασχολούνται με την έρευνα καθώς δεν έχουν την υπομονή να επενδύσουν στο μέλλον. Γι' αυτό τελικά αγοράζουν τις τεχνολογίες από έξω (πολύ ακριβά).

Ευρωπαϊκές Τεχνολογίες Βιοντίζελ (Μέρος Ι)

Στα επόμενα άρθρα θα παρούσιάσω σύντομα τις διαθέσιμες σήμερα τεχνολογίες παραγωγής βιοντίζελ από διάφορα έλαια. Οι εταιρείες που θα παρουσιάσω παρέχουν την κατασκευή ολοκληρωμένων βιομηχανικών μονάδων διαφόρων μεγεθών. Τα στοιχεία αφορούν 9 εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη (ορισμένες παραχώρησαν άδειες και κατασκεύασαν μονάδες και στην Ελλάδα) στην κατασκευή/αδειοδότηση εργοστασίων παραγωγής βιοκαυσίμων. Σήμερα παρουσιάζω απλά τις τεχνολογίες και τις διαθέσιμες δυναμικότητες. Σε επόμενα άρθρα στο greek-energy θα παρουσιάσω μερικές τεχνικές λεπτομέρειες από μερικές τεχνολογίες.

Οι υπάρχουσες ευρωπαϊκές τεχνολογίες παραγωγής βιοντίζελ υποστηρίζονται από τις παρακάτω εταιρείες:
1. Agrartechnik (www.at-agrartechnik.de) : 2000 – 100000 ton/yr
2. Axens (www.axens.net) (Institut Français du Pétrole) : > 100000 ton/yr
3. BDI (http://www.biodiesel-intl.com) : 6000 – 250000 ton/yr
4. CD-Technology: 35000- 500000 ton/yr
4a. GEA Westfalia (http://www.westfalia-separator.com)
4b. Cimbria Sket (http://www.cimbria.com)
5. CMB (http://christof-group.at/cmb) : 30000- 300000 ton/yr
6. DeSmet Ballestra (www.desmetballestraoleo.com) : 40000 – 400000 ton/yr
7. Energea (http://www.energea.at) : 40000 – 300000 ton/yr
8. Lurgi (http://www.lurgi.de) : 40000 – 250000 ton/yr

Οι αριθμοί αναφέρονται στις δυναμικότητες που κάθε τεχνολογία μπορεί να κατασκευάσει (τα νούμερα είναι του 2007). Με δεδομένο ότι μέχρι 2011 κάθε χώρα πρέπει να αυξήσει την παραγωγή βιοντίζελ (όπως φαίνεται και στο παρακάτω διάγραμμα), η κατασκευή μονάδων συνεχίζεται με γρήγορούς ρυθμούς. Στην Ελλάδα βέβαια οι υπάρχουσες μονάδες λειτουργούν κάτω του 50 % αλλά σε αυτό δεν φταίνε μόνο αυτές αλλά και η πολιτεία. Επειδή όμως κάθε εταιρεία δεν πρέπει να ζεί από τις επιδοτήσεις καλό θα είναι οι ελληνικές εταιρείες να κάτσουν να σκεφτούνε πως θα γίνουν πραγματικά και σε μακροχρόνια βάση βιώσιμες. Οι λύσεις υπάρχουν αρκεί κανείς να κοιτάξει και λίγο τι κάνουν οι άλλοι.

Μήπως ξοδεύουμε πολύ ενέργεια;

Το πετρέλαιο ξανάπεσε σε normal (?) επίπεδα τιμών. Είναι τώρα μια καλή στιγμή να δούμε όλοι μας πού ξοδεύουμε την ενέργεια που χρησιμοποιούμε, πόση πάει χαμένη και πόσο μπορούμε να ελαττώσουμε τη χρήση ενεργοβόρων συσκευών και εγκαταστάσεων. Καιρός είναι να φτιάξουμε πιο λειτουργικά κτήρια προσαρμοσμένα στην Ελληνική πραγματικότητα και εναλλαγή εποχών. Οι αρχιτέκτονες πρέπει να ξεφύγουν από την φθηνή λύση της οικοδομής copy-paste και να ξεφύγουν από ξεπερασμένα στερεότυπα άλλων κρατών όπου πιθανότατα, οι γκουρού-καθηγητές τους στο πολυτεχνείο, έκαναν τις σπουδές τους.

Η υπερβολή στην κατανάλωση ενέργειας τα προηγούμενα χρόνια μας χτύπησε τώρα στην τσέπη μας. Δυστυχώς δεν είμαστε Ντουμπάϊ όπου τα πετροδολλάρια ρέουν άφθονα και χτίζονται τεράστια κτήρια μεσα στην έρημο. Εκεί η κατασκευαστική μανία των εμίρηδων έχει οδηγήσει στην συγκέντρωση του 30 % των μεγάλων γερανών παγκοσμίως στο Ντουμπάϊ και στην κατασκευή τεράστιων κτηρίων. Στις παρακάτω φωτογραφίες φαίνεται η διαφορά στο εμιράτο μεταξύ του 1990 και σήμερα. Τι ενέργεια χρησιμοποιούν όλα αυτά τα κτήρια;

Αυτό είναι μη βιώσιμη ανάπτυξη και δεν πρέπει να το θεωρούμε επίτευγμα αλλά υβρη.

Dubai 1990

Dubai 2008 (Αν προσέξετε είναι το ίδιο μέρος)

Ελπίζω μόνο να βάλουν συστήματα ηλιακής ενέργειας για το μέλλον.

Η ενέργεια στο μέλλον δεν πρόκειται να φθηνήνει. Ας δούμε όλοι μας το μπορούμε να κάνουμε είτε για την τσέπη μας είτε για το περιβάλλον και γιατί όχι και για τα δύο.

Χαμένη βιομάζα - Χαμένη Ενέργεια

Αυτή την εποχή αν βγεί κανείς από τις πόλεις και βρεθεί στην ελληνική ύπαιθρο θα προσέξει πιθανότατα αρκετές φωτιές να καίνε στα χωράφια καθώς οι αγρότες καίνε τα υπολείμματα των καλλιεργιών τους μετά την συγκομιδή. Πόσοι από αυτούς ξέρουν ότι αυτά τα κλαδιά και άχυρα μπορούν να τους αποφέρουν χρήματα ;
Πόσοι από αυτούς πιέζουν τα υπουργεία για να κάνουν κάτι στο θέμα της εκμετάλευσης της βιομάζας ;
Όλοι ζητάνε επιδοτήσεις ενώ έπρεπε να ζητάνε επενδύσεις. Επενδύσεις σε αγροτικές υποδομές και βιομηχανίες επεξεργασίας τόσο των προϊόντων αλλά και των «άχρηστων» υπολειμμάτων. Οι λύσεις υπάρχουν σε όλο τον κόσμο και δεν αναφέρομαι μόνο στην καύση αλλά και σε άλλες λύσεις που δεν είναι μόνο αντικείμενο έρευνας αλλά εφαρμόζονται εδώ και χρόνια.

Στο συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθώ περιληπτικά μόνο στις θερμοχημικές μεθόδους ενεργιακής εκμετάλευσης της βιομάζας. Οι διεργασίες παραγωγής ενέργειας από βιομάζα μπορούν να καταταχθούν σε 4 κατηγορίες:
1) Απευθείας κάυση σε λέβητα. Είναι η πιο απλή μέθοδος και ουσιαστικά η ενέργεια της κάυσης χρησιμοποιείται για τη θέρμανση νερού. Φυσικά δεν μιλάω για σόμπες αλλά για μεγάλες ολοκληρωμένες μονάδες με πλήρη εκμετάλευση της ενέργειας καύσης.
2) Χρήση της βιομάζας ως ποσοστό μόνο του πετρελαίου καυσίμου. Η διαφορά με την πρώτη μέθοδο έγκειται στο γεγονός ότι η βιομάζα αποτελεί μόνο το 15 % περίπου της συνολικής τροφοδοσίας. Ο καυστήρας θέλει ρύθμιση για να εξυπηρετεί σωστά και τα δύο καύσιμα/
3) Πυρόλυση. Παραγωγή υγρών καυσίμων ή αερίου σύνθεσης (syngas) με καταλυτικές συνήθως μέθόδους απουσία οξυγόνου. Η μέθοδος ενδείκνυται για υπολέιμματα από δενδρικές καλλιέργειες και λιγότερο για άχυρα (λόγω του μεγαλύτερού περιεχομένου στάχτης). Το αποτέλεσμα είναι η παραγωγή καυσίμου που μπορεί ναμ εταφερεί με ευκολία σε ενεργειακές μονάδες.
4) Αεριοποίηση. Παραγωγή αερίων υδρογονανθράκων παρουσία ή όχι αέρα (οξυγόνου). Η μέθοδος εέχει ενεργειακή απόδοση 60 -90 %. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές της διεργασίας με τις μεγάλες μονάδες να χρησιμοποιούν συνήθως ρευστοστερεές κλίνες (fluidized bed reactors)
Γνωρίζω τουλάχιστον ένα ερευνητικό κέντρο στην Ελλάδα που εδώ και χρόνια ασχολείται συστηματικά με την ενεργειακή αξιοποίηση της βιομάζας. Όμως , απ' όσο γνωρίζω, καμία ελληνική βιομηχανική προσπάθεια ουσιαστικά δεν σχεδιάζεται να εκμεταλευτεί συστηματικά τα γεωργικά υπολείμματα.
Το μέλλον ενδεχομένως δεν βρίσκεται στα παραπάνω καθώς οι νέες βιοχημικές μέθοδοι (ενζυμική διάσπαση κυτταρίνης) έχουν αρχίσει να δοκιμάζονται. Όμως για μια πρωτόγονη τεχνολογικά χώρα όπως η Ελλάδα οι θερμοχημικές διεργασίες είναι μια ώριμη και φθηνή διέξοδος.

Εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών σε όλο τον κόσμο

Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται η εξέλιξη των εγκατεστημένων σφωτοβολταϊκών συστημάτων παγκοσμίως. Πως θα εξελιχθεί η πορεία των - ακριβών είναι αλήθεια - φωτοβολταϊκών εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι άγνωστο.

Πολλοί μιλάνε για μείωση του ρυθμού αύξησης των συστημάτων ειδικά αν η τιμή του πετρελαίου μειωθεί και άλλο. Προσωπική μου γνώμη είναι πως οι αποφάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν ληφθεί προ πολλού. Ο κόσμος θέλει να εγκαταλείψει το πετρέλαιο και τις βρώμικες πηγές ενέργειας που τις ελέγχουν λίγοι και κερδίζουν ακόμα λιγότεροι. Για το αν θα είναι τα φωτοβολταϊκά η λύση δε το πιστεύω ειδικά αν δε μειωθεί η τιμή τους ή αυξηθεί η απόδοσή τους. Όμως, αυτή όπως και πολλές άλλες, είναι μια διέξοδος προς τα μπροστά και δεν πρέπει να μπεδευόμαστε από την οικονομική κρίση ή τις αυξομειώσεις της πετρελαϊκής τιμής.
Να θυμίσω μόνο τις πολύ παλαιότερες δηλώσεις του πρώην υπουργού πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας: 'The Stone Age did not come to an end because we had a lack of stones, and the oil age will not come to an end because we have a lack of oil.' (Ahmed Zaki Yamani )

Παρά την οικονομική κρίση όμως οι ΗΠΑ αποφάσισαν νέα οικονομικά κίνητρα και φοροαπαλλαγές για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η ενθάρυνση της χρήσης τους πρέπει να γίνει συστηματικά και εδώ.

Ευρωπαϊκό ρεκόρ απόδοσης φωτοβολταϊκών

Το Fraunhofer Institute for Solar Energy Systems (ISE) του Φράιμπουργκ, στη Γερμανία, έχει επιτύχει ένα νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ απόδοσης φωτοβολταϊκών κυψελών, 39,7% (πολύ κοντά στο παγκόσμιο ρεκόρ του 40.8% που επιτευχθηκε τον Αύγουστο από το Εθνικό Εργαστήριο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας του αμερικανικού Υπουργείου Ενέργειας). Το προηγούμενο ευρωπαϊκό ρεκόρ ήταν 37,6% των ιδίων από τον Ιούλιο.

Το φωτοβολταϊκό υλικό είναι, όπως και το αμερικάνικο, τριπλού συνδέσμου (triple junction) και η δομή του αποτελείται από πάνω από 30 στρώματα (συμπεριλαμβανομένων Ga0.35In0.65P, Ga0.83In0.17As και Ge) που εναποτίθονται με μέταλλο-οργανική χημική εναπόθεση ατμών (metal-organic chemical vapor deposition OCVD) πάνω σε υπόστρωμα Γερμανίου.

Τα αποτελέσματα προέκυψαν από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Fullspectrum.
Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές οι αποδόσεις μετρώνται σε σχετικά ιδανικές συνθήκες αλλά τα συνεχή ρεκόρ δείχνουν την πρόοδο πάνω στον τομέα.

Κλοπή φωτοβολταϊκών στην Κρήτη

Φαίνεται πως κάποιοι βρήκαν φθηνό τρόπο υλοποίησης φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων: Κλεβοντας από τους διπλανούς τους.
Αντιγράφω από την Καθημερινή (3/10/2008):
Κλοπή 12 φωτοβολταϊκών πλαισίων σημειώθηκε στο Αστεροσκοπείο Σκίνακα που βρίσκεται στον Ψηλορείτη σε υψόμετρο 1750μ. και δεν είναι συνδεδεμένο με το δίκτυο της ΔΕΗ. Έχει δε εγκατασταθεί από το έτος 2000 φωτοβολταϊκό πάρκο από το ΙΤΕ με συγχρηματοδότηση της Περιφέρειας Κρήτης, το οποίο από την εγκατάσταση του λειτούργησε με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα, καλύπτοντας σε μεγάλο βαθμό, τις τρέχουσες ανάγκες λειτουργίας του Αστεροσκοπείου.
«Πρόσφατα διαπιστώθηκε η κλοπή. Η πρωτοφανής αυτή πράξη», όπως τονίζει ο Διευθυντής του Αστεροσκοπείου Γιάννης Παπαμαστοράκης «που αποτελεί και το πρώτο φαινόμενο φθοράς στα 22 χρόνια λειτουργίας του Αστεροσκοπείου, είναι καταδικαστέα από όλους τους Κρητικούς. Προσβάλλει όχι μόνο το έργο των επιστημόνων, που υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες προσφέρουν στην ανάδειξη της αστρονομικής έρευνας και εκπαίδευσης, έχοντας τοποθετήσει την Κρήτη στον παγκόσμιο χάρτη της αστρονομίας, αλλά και όλους τους πολίτες που θέλουν την πρόοδο του τόπου, ανάμεσα τους και τους χιλιάδες επισκέπτες, τους οποίους το Αστεροσκοπείο υποδέχεται κάθε χρόνο κρατώντας ανοιχτές τις πόρτες του και την πρόσβαση σε αυτό».
«Καλούνται», επισημαίνει ο κ. Παπαμαστοράκης, «αυτοί που διέπραξαν την ειδεχθή αυτή πράξη να επιστρέψουν ΑΜΕΣΑ τα κλαπέντα φωτοβολταϊκά πλαίσια, αφού η έλλειψη τους δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα στη σωστή λειτουργία του Αστεροσκοπείου. Πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι τα κλαπέντα φωτοβολταϊκά πλαίσια είναι μοναδικά στην Κρήτη και εύκολα αναγνωρίσιμα. Φέρουν το λογότυπο SIEMENS εντός του κρυστάλλου, το οποίο δεν μπορεί να αφαιρεθεί, έχουν διαστάσεις 131,6Χ66Χ4 εκ. και ετικέτα στην πίσω πλευρά SIEMENS SM 110-24».

Σχόλια :
1) Κρίμα ένα Αστεροσκοπείο να μην έχει ούτε φύλακα αλλά ούτε και σύστημα με κάμερες για φύλαξη από απόσταση.

2) Μια πρόχειρη έρευνα αγοράς που έκανα μου έδειξε ότι το κάθε ένα πάνελ κοστίζει περίπου 700 ευρώ. Αν λάβει κανείς υπόψη το κουβάλημα που ρίξανε οι κλέφτες, δεν αξίζει σαν κλοπή. Κατα τη γνώμη μου οι κλεφτες δε βρίσκουνε φθηνά φωτοβολταϊκά για την εγκατάστασή τους και προκειμένου να αρχίσουν να υλοποιούν την "επένδυση" τους προχωρήσανε σε "απαλλοτρίωση" της ιδιοκτησίας του Αστεροσκοπείου.

Γεια σου Κρήτη με τους λεβέντες σου. Γειά σου Ελλάδα με τους επενδυτές σου.