Με δεδομένη την αύξηση της τιμή των καυσίμων και ιδιαίτερα του πετρελαίου, η αναζήτηση νέων πηγών για ενεργειακές πρώτες ύλες είναι συνεχής και η διεθνής επιστημονική κοινότητα εξετάζει νέους δρόμους αλλά και επανεξετάζει παλαιότερες λύσεις.
Πολλές από τις επιλογές που δεν ήταν συμφέρουσες σε χαμηλή τιμή του πετρελαίου αποτελούν πλέον ιδιαίτερα αποδοτική λύση. Μια από αυτές που έτυχε να ψάξω τους τελευταίους μήνες και εμφανίζει ορισμένες ιδιαιτερότητες που μοιάζουν να ταιριάζουν με την Ελληνική πραγματικότητα είναι η παλιά μέθοδος της αεριοποίησης του άνθρακα.
Όσοι ανατρέξουν στα σχολικά τους χρόνια θα θυμηθοούν τη μέθοδο Fischer-Tropsch. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να αντιμετωπιστεί η έλλειψη πετρελαίου και για να εκμεταλευτούν την ύπαρξη ορυχείων λιθάνθρακα. Μετά τον πόλεμο χρησιμοποιήθηκε στη Ν. Αφρική για την παραγωγή πετρελαίου κατά τα χρόνια του εμπάργκο λόγω απαρτχάϊντ.
Η μέθοδος γενικά πάσχει από μεγάλο κόστος επένδυσης και κόστος λειτουργίας. Αυτό το γεγονός δεν επέτρεψε την εξάπλωση της μεθόδου σε περιόδους χαμηλής τιμής πετρελαίου. Αυτή την εποχή, 2 εταιρίες πουλούν άδειες της τεχνολογίας ή παραλαγής της για την παραγωγή όχι πετρελαίου αλλά φυσικού αερίου: Η Shell και η Νοτιοαφρικανική Sasol. Η τελευταία προσπαθεί να την πασάρει ως «πράσινη» τεχνολογία με τη χρήση αντί για ορυκτού άνθρακα φυτικών υπολειμάτων (ξύλα, βιομάζα, κτλ.). Βέβαια η τεχνολογία με χρήση ορυκτού άνθρακα μόνο πράσινη δεν είναι καθώς εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα.
Όμως εκεί που δεν τους νοιάζει η έκλυση CO2 (Κίνα) η μέθοδος εφαρμόζεται μαζικά. Στην Κίνα ήδη κατασκευάζονται ή λειτουργούν 22 μονάδες παραγωγής φυσικού αερίου από λιθάνθρακα. Προγραματίζεται η κατασκευή άλλων 7 μονάδων. Στις ΗΠΑ, έχει βρεί χρηματοδότηση (Δεκέμβριος 2007) ένα μεγάλο project στην Β. Ντακότα για την παραγωγή φ. αερίου από ΛΙΓΝΙΤΗ. Επειδή στην Αμερική νοιάζονται (κάπως) για το περιβάλλον, το διοξείδιο του άνθρακα θα αποθηκεύεται πίσω στό ορυχείο του λιγνίτη.
Προσωπική μου γνώμη είναι πως η αυξανόμενη τιμή του πετρελαίου δεν είναι αποκλειστικά κερδοσκοπικό παιχνίδι αλλά στηρίζεται στην τεράστια αύξηση της ζήτησης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η αναζήτηση φθηνών πρώτων υλών πρέπει να μας οδηγήσει σε σκέψεις για διαφορετικές τεχνολογίες.
Η εκ νέου ανακάλυψη της παλιά αυτής τεχνολογίας έχει κάποια πλεονεκτήματα που ταιριάζουν στη χώρα μας αλλά και μειονεκτήματα. Το μεγάλο κατά τη γνώμη μου πλεονέκτημα είναι το υπάρχον δίκτυο φυσικού αερίου. Αυτό μειώνει κατά πολύ την επένδυση και επιταχύνει την απόσβεση και την άμεση χρήση του προϊόντος. Επίσης το αέριο μπορεί να είναι πρώτη ύλη για πλήθος χημικών προϊόντων τα οποία τώρα τα εισάγουμε (πανάκριβα).
Η ΔΕΗ αντί να ασχολείται με την απλή καύση θα έπρεπε να εξετάσει και άλλες λύσεις που ενδεχομένως παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Οι πράσινες μορφές ενέργειας αργούν ακόμη και μια επένδυση σε αεριοποίηση του λιγνίτη θα έδινε κάποιες λύσεις για 20-25 χρόνια. Επίσης θα χρησιμοποιούσε Ελληνικό λιγνίτη αντί για κινέζικο (ή ρωσικό, ή κοσσοβάρικο) λιθάνθρακα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου